بسم الله الرحمن الرحیم
روزي شير كه معروف به سلطان حيوان هاست، بيمار شد. تمام حيوان ها به عيادتش آمدند، جز روباه. شير از گرگ پرسيد: چرا روباه به عيادت من نمي آيد؟ گرگ جواب داد: روباه حيواني است حيله گر و هرگز اعتنايي به قبله عالم ندارد. در همين هنگام روباه وارد شد و سخن چيني گرگ را درباره خود شنيد و با خود گفت: امروز بايد كاري كنم كه گرگ ديگر بار نزد بزرگان فضولي نكند. بعد با قيافه درهم كشيده خود را به حضور شير رسانيد. شير با خشم به او گفت: چرا تا به حال به ملاقات ما نيامده اي؟ روباه گفت: قبله عالم! حقير مانند ديگران نيستم كه به آمدن خشك و خالي قانع باشم، بلكه از روزي كه اطلاع يافتم كه قبله عالم بيمار است، دست از هر كاري كشيده و به سراغ اطبا و پزشكان مي روم تا براي درد شما دوايي بيابم. نتيجه جست و جو اين شد كه شما بايد قلب گرگي را گرم گرم بخوريد تا بهبود يابيد و غير از اين هيچ دارويي براي درد شما وجود ندارد. شير ديد گرگ در گوشه اي خزيده است. اشاره كرد كه او را پيش ما بياوريد. روباه پريد و گوش گرگ را گرفت و به طرف شير كشيد و آهسته در گوش او گفت: ديگر نزد بزرگان درباره ديگران فضولي نكني! شير شكم گرگ را دريد و گرگ در لحظه مرگ با صداي ضعيف مي گفت: آنكه زبان خودش را حفظ نكند و سخن چيني پيشه كند، چنين روزهاي خطرناكي در پيش دارد